W niedzielę, 29 maja, do STOPu zadzwoniła Pani poszukująca pomocy dla pisklęcia bociana, które wypadło z gniazda. Dziewczynka, która je znalazła pod gniazdem myślała, że ptak nie żyje. Nie ruszał się i był prawie zimny. Jednak zabrała go do domu, ogrzała i okazało się, że ptaszkowi wracają siły. Zdecydowaliśmy, że postaramy się pomóc bocianowi. Ponieważ nie było silnego wiatru, który mógłby być powodem wypadnięcia bocianka, podejrzewaliśmy, że pisklę zostało z gniazda wyrzucone przez własną rodzinę. Wkładanie go z powrotem do gniazda nie było w tym przypadku dobrym rozwiązaniem, bo prawdopodobnie zostałoby ponownie wyrzucone. Wzięliśmy więc wielkie kartonowe pudło, bo bocian to przecież duży ptak – i pojechaliśmy do Łomnej.
Okazało się, że bocianek nie potrzebował dużego pudła – bo był bardzo maleńki. Wielkości mniej więcej ludzkiej stopy (rozmiaru 39-40;) ), pokryty białym delikatnym puszkiem, wyglądał jak mały aniołek. W niewielkim pudełku, klekoczący i proszący o jedzenie, został zawieziony do Ptasiego Azylu. Odwiedziliśmy go po tygodniu. Był już o połowę większy. Wyciągał szyję w stronę najbliższej osoby i z otwartym na całą szerokość dziobem żądał karmienia. Z małego aniołka zaczął się zmieniać w młodego smoka. Kiedy upłynął kolejny tydzień, podczas którego bociek rósł jak na drożdżach, odwiedziliśmy go po raz kolejny. Od Agnieszki Czujkowskiej, prowadzącej Ptasi Azyl, dowiedzieliśmy się, że bociek chowa się zdrowo, ma apetyt., a jego przeznaczeniem jest wolność. Kiedy dorośnie zostanie wypuszczony na łąkę, gdzie przebywają dzikie bociany białe. Będzie nadal dokarmiany, a jednocześnie będzie się uczył życia z innymi ptakami swojego gatunku. W końcu odleci wraz z nimi na zimowisko.
Bociek tydzień po przyjeździe do azylu (fot. D.Zielińska)
Bociek dwa tygodnie tydzień po przyjeździe do azylu zyskał towarzysza (fot. M.Dziadosz)
Tekst: Dorota Zielińska
Jeśli uważasz, że działalność Stołecznego Towarzystwa Ochrony Ptaków jest cenna i warta wsparcia, Wpłać darowiznę!